FIJNE FEESTDAGEN ALLEMAAL!

Foto's Nederland December 2013

MAM

DE DAG WAAROP JE MOEDER STERFT....DE DAG DAT JE WORDT LOSGELATEN...


Wij hebben ons mam losgelaten......het ging niet meer, ze wilde niet meer.
Ze was al jaren ziek, ze had een klote ziekte...... 
Het was een lang en moeilijk proces en ze gleed langzaam weg. 
Ze was al lang ons mam niet meer....
Ons mam die altijd sterk was. 
Ons mam die altijd actief was, altijd hard werkte en graag in de tuin aanmodderde, op vakantie ging met Pa naar Oostenrijk…

Ze liet ons opgroeien tot zelfstandige vrouwen. Dat was ze zelf ook.
Ze deed graag haar eigen ding. 
Samen met ons pa een eigen bedrijf, daar had ze haar eigen taken. 
Daar mocht pa zich niet mee bemoeien.
Ze werkte natuurlijk vanuit huis en dat vonden wij fijn, ze was er altijd voor ons.
Ze was er ook voor haar kleinkinderen, die werden door oma lekker verwend. 
Ze mochten logeren, mee naar de camping, in de werkplaats de boel op zijn kop zetten en kiezen wat ze wilden eten. De hangop van oma was een van de favoriete toetjes.

We hebben veel mooie herinneringen: 
's avonds samen een pilsje of portje drinken (of allebei) kletsen over van alles en nog wat..
gezellig winkelen en een bakkie doen in de stad en vaak (vooral toen we jong waren) de muziek hard, gek doen en dansen.
Ons mam had een apart gevoel voor humor, ze was vaak rustig en stil, 
maar als ze dan iets zei was het zeer gevat.

We hebben nog niet zo lang geleden een feest gevierd. Hun 50 jarig huwelijks feest. 
Pa en ma hebben nog even gedanst dat ging toen ook al moeizaam, het drong bij haar allemaal niet meer zo door. 
Nu ruim 2 jaar later is het over, 
geen pa en ma meer....
alleen pa….. pa alleen......
Pa leeft al weer een tijdje alleen in huis, sinds ma naar de Eekhof is verhuisd.

Dat vind pa erg moeilijk. 
Pap heeft zoooo lang voor haar gezorgd. 
Hij leerde koken, de was doen en de boodschappen. 
Kortom het huishouden en dat was hij niet gewend. 
Maar hij deed het, deed alles om mam thuis te laten wonen, om samen te blijven.... 
Hij heeft voor haar gezorgd tot het niet meer ging. 
Mam heeft maar kort in de Eekhof gewoond, pa ging heel vaak op bezoek....maar het is niet logisch: 
bij je vrouw op bezoek gaan. 
Het is niet logisch om niet meer met je vrouw te kunnen communiceren, geen contact meer te hebben.

Nu is er niets meer....das niet waar......herinneringen, mooie herinneringen........
maar ook pijn, pijn voor pa, 
pijn voor de kleinkinderen, 
de vrienden, 
de zusjes en de verdere familie. 
En pijn voor ons......geen moeder meer......het is nog niet te bevatten.....
Dag mam, dank voor alles......dag lieve mama….we houden van je!..............

Laurien en Jacky


Voorgedragen tijdens de crematie 
Aansluitend "Geen kind meer" van Karin Bloemen.



Mijn moeder is op zondag 1 december overleden, ze was 77 jaar.
We zijn met z'n vieren dinsdag naar Nederland gevlogen. De crematie vond plaats op zaterdag 7 december. 

Weer terug

Bas en ik zijn weer terug in Canada. Het was fijn om familie en vrienden te zien, maar het was ook erg vermoeiend en verdrietig. Mijn vader is behoorlijk van slag, hij kan niet wennen aan het alleen zijn. Hij gaat vaak twee keer per dag mijn moeder opzoeken die gelukkig dichtbij woont. Zoals ik al eerder schreef is er niet veel contact met haar mogelijk, ook daar heeft hij het natuurlijk moeilijk mee. Heel triest.
En ik....ik ben verdrietig....ik kijk mijn moeder in haar ogen....ziet ze me? Ik weet het niet, ze weet mijn naam...maar heeft geen emotie. Ze is erg mager, loopt heel moeilijk en is angstig. Ze heeft een bange, holle en verwarde blik. Mijn moeder....altijd een sterke vrouw....niet meer.

Vreugde en verdriet

De meeste van jullie zullen dit al wel op Facebook hebben gelezen, maar ook hier wil ik onze beide kittens verwelkomen. We hebben ze via een bureau officieel geadopteerd (daar moest een hele vragenlijst voor worden ingevuld en $ 200 betaald). Ze heten Slate en Ruby (broer en zus) en wat zijn ze lief en mooi :) Ze zijn ondertussen ongeveer 4 maanden oud en wij hebben ze nu bijna 2 weken in huis. En dat zullen we weten: ze crossen wat af met z'n tweetjes. Heerlijk om te zien! Er is nog niets kapot, maar dat gaat ongetwijfeld gebeuren. Dit zijn foto's van toen ze nog klein(er) waren, ik zal binnenkort wat actuelere foto's plaatsen.

Het droevige nieuws is dat mijn moeder niet meer thuis woont. Ze is al een hele tijd dementerend en mijn vader heeft heel lang voor haar gezorgd. Het ging niet meer, het was tijd. Ze woont nu in de Eekhof en dat is gelukkig op loop afstand. Ze waren 21 September 52 jaar getrouwd en hebben altijd samen gewerkt en geleefd. Het is erg moeilijk voor mijn vader. Het is niet in te schatten hoe mijn moeder het ervaart. Een echt gesprek is al lang niet meer mogelijk. Ik wil zo graag weten wat ze denkt en voelt....

Eind oktober gaan Bas en ik voor een dag of 10 naar Nederland. We kijken er naar uit!

Vakantie

Terug van vakantie! We hebben met z'n tweetjes een prachtige rondreis gemaakt. Ik heb in juni een nieuwe auto gekocht en dat was eigenlijk de aanleiding om te gaan rijden dit keer. Nou dat hebben we gedaan: 5800 km in 2 weken. Het was FANTASTISCH!! We hebben heel veel gezien: veel verschillende landschappen, hotels, restaurants, mensen... wat een indrukken...te veel om op te noemen. En te veel foto's gemaakt om te plaatsen. Maar hier toch een impressie. Oh, we zijn via British Colombia naar Washington gereden, toen de Oregon Coast naar het zuiden afgezakt en vervolgens een weekend in San Fransisco (California) gebleven. Daarna via Napa Valley door de Nevada woestijn richting Idaho en via Montana weer terug naar Alberta. SUPER!!
ps De nieuwe Honda is ruim door de keuring :)