Na 14 mooie jaren is onze
TUTI afgelopen dinsdag ochtend overleden. Ze was al dagen niet lekker, gedroeg zich anders dan normaal en werd magerder. We zijn zondag ochtend met haar naar de dierenarts gegaan en die heeft haar onderzocht. Ze is ook een paar uur daar gebleven want hij wilde bloedonderzoek doen. De uitslag was niet goed: haar nieren werkte nauwlijks meer. We hebben haar mee naar huis genomen en nog een paar dingen geprobeerd (oa medicijnen), maar moesten dinsdag ochtend de beslissing nemen om haar in te laten slapen. Ze reageerde nauwlijks meer, was nog meer afgevallen en wilde niets meer eten en drinken. Ook kon ze niet goed meer lopen, ze wankelde door de kamer. Ze ging wegkruipen en hoe moeilijk de beslissing ook was voor ons...het was tijd om haar te laten gaan.
Bas was in Amerika voor zijn werk en zou pas donderdag avond laat terug komen. Ik wilde zo graag dat hij ook nog afscheid kon nemen. Tuti en Bas waren altijd erg close. Toen hij nog thuis woonde stond ze 's morgens vroeg aan zijn deur te krabben en miauwen net zo lang tot ze binnen mocht en dat ging ze dicht tegen hem aan op bed liggen. Ook als hij nu thuis kwam was het eerste wat hij deed Tuti aaien en knuffelen, wij kwamen op de tweede plaats. We konden niet wachten tot hij thuis kwam van zijn trip, dat was niet eerlijk tegenover Tuti. En toen ik gister het trieste nieuws vertelde begreep hij dat natuurlijk.
Het was goed zo, ze was hoog bejaard....maar we missen haar heel erg en het is stil in huis....
DAG MEIS
