zaterdag 21 maart 2020

Covid-19


Wat een rare wereld...wat een vreemd en beangstigend gevoel...wat gebeurt er allemaal....en wat staat ons nog te wachten..
In het begin was het nog ver weg, maar nu is het heel dichtbij....

Jules had een hele tijd geleden een trip hierheen geboekt want hij zou op 14 Maart ook 'the oath' afleggen en Canadees worden. De ceremonie (zou om half 9 's ochtends plaatsvinden) werd de avond van te voren afgelast. Las het op de website 's avonds om 10 uur :( Een behoorlijke teleurstelling natuurlijk, maar dat komt nog wel. Zijn school is nu ook gesloten en hij heeft gister zijn terugvlucht geannuleerd. Tja...ik ben blij dat hij nu hier is en hij kan op afstand ook werken. Hij heeft al een aantal virtual vergaderingen gehad en hoeft zich geloof ik niet te vervelen lol.

Bas is thuis in Calgary en probeert net als iedereen zoveel mogelijk binnen te blijven. Hij kan gelukkig ook wel wat werk vanuit huis doen. Het bedrijf waar Richard voor werkt is nu ook gesloten, ze willen net als iedereen hun werknemers en klanten beschermen.
Mijn werk gaan half door, ik heb huizen te koop staan en ik gebruik altijd al een 3D video van het huis zodat potentiële kopers eerst online een kijkje kunnen nemen. Als ze echt geïnteresseerd zijn is het aan de verkopers of ze hun huis open stellen voor een bezichtiging. We hebben instructies gekregen van onze broker hoe hier mee om te gaan. Dingen veranderen per dag, soms per uur. Dus ook hier afwachten hoe het zal lopen.

Ik ging gister boodschappen doen in de supermarkt... wat voelde dat vreemd. Er hangen briefjes aan de schappen: niet meer dan 2 melk per persoon... en geen wc papier te koop. Sommige schappen zijn half leeg. Het was niet erg druk, mensen kijken elkaar gelaten aan en houden afstand 'social distancing'. Nou ja, de meeste mensen houden afstand: ik stond voor een schap te kijken en bedenken welke mayo ik wilde kopen en een vrouw kwam erg dichtbij en graaide de mayo die zij wilde. Sorry zei ze.....ik had haar wel een klap willen geven :( En nee dat is niet mijn normale gedrag...maar ik voelde me erg opgelaten in de winkel. Thuisgekomen kwamen de tranen.....wat een shitzooi!

We praten veel, proberen de moed erin te houden....maar het is erg moeilijk. Wil mijn familie in Nederland een dikke knuffel geven. Dat is altijd moeilijk op deze afstand...maar heb nu extra behoefte. Mijn vader mag geen bezoek ontvangen, het personeel is geweldig. Mijn zus heeft een video gesprek met hem gehad. Valt te betwijfelen wat hij er allemaal van mee krijgt maar voelt dat er iets gaande is.


Ik wil niet bang zijn....maar ben het wel...

Heel veel sterkte allemaal! Stay safe en help elkaar <3