Kerst enzo

Holy smokes....al weer een jaar voorbij. Een jaar met best veel veranderingen. Richard probeerde werk te vinden in z'n nieuwe richting (administratie) en door de slechte economie lukte dat helaas niet. De prijs van olie is nog verder gezakt en heel veel mensen in en rond Calgary hebben geen werk. Richard heeft nog 2 maanden gewerkt bij een bedrijf als auto-cad tekenaar en helaas werd hij daar ontslagen omdat ze niet genoeg werk hadden. Zucht....hij heeft er ontzettend de balen van. Hij werkt nu bij een fabriek hier in de buurt en doet (voor hem) klote werk. Maar het is in ieder beter dan geen werk. Het afgelopen jaar was voor mij een jaar van veranderingen. Na ruim anderhalf jaar vanuit huis te hebben gewerkt (verschillende redenen, lang verhaal) besloot ik om mijn kantoor bij Century 21 hier in Okotoks op te geven. Ik maakte er geen gebruik meer van en dat was zonde van het geld dus. Ik heb mijn broker gevraagd wat de opties waren om vanuit huis te werken en wel bij Century 21 te blijven. De mogelijkheid die hij gaf was verre van interessant en ik besloot mijn business te verhuizen naar een andere firma (CIR REALTY). Een innovatief, bruisend en modern bedrijf met een 4 grote kantoren in Calgary en een (klein) kantoor hier in Okotoks (CIR REALTY OKOTOKS). Ik ben erg blij met mijn beslissing! Natuurlijk mis ik sommige collega's, maar daar ga ik dan gewoon gezellig een bakkie of een wijntje mee drinken om bij te kletsen. Ik weet met mijn werk nooit hoe dingen lopen (lees:hoeveel ik verdien), dat is nu helemaal onzeker en dat is niet altijd prettig. Ik heb dit afgelopen jaar een aantal dingen voor mezelf veranderd: ik weet dat ik hard werk, mijn klantenkring groeit gestaag en ik heb tevreden klanten. Maar ik heb niet alles in de hand...... they're is only so much I can do (niet alleen op werk gebied). Dus voor volgend jaar: lekker door gaan waar ik mee bezig ben, hopen dat Richard binnen niet al te lange tijd weer een betere baan kan vinden en vooral genieten van de vele fijne momenten. Er is zoveel moois in mijn/ons leven en zoveel om trots op en blij mee te zijn.

Voor iedereen ver weg en dichtbij: HELE FIJNE KERSTDAGEN EN EEN GEWELDIG 2016!

Moeilijk

Ik heb lang getwijfeld of ik dit blog wilde schrijven. Het gaat over pa. Als hij, laten we zeggen zijn been gebroken had zou dat niet zo moeilijk zijn, want dat is een onderwerp waar iedereen zich wel iets bij kan voorstellen. Pap is een tijdje geleden (net voordat hij hier naar Canada kwam) getest in de geheugenpolikliniek in het TweeSteden Ziekenhuis. Hij was doorverwezen door zijn huisarts en Dr. Maas (geriater) heeft onderzoeken gedaan. Laurien en pa zijn 2 weken geleden naar Dr. Maas geweest voor de uitslag. Ik heb een copy van de brief ontvangen waarin het onderzoeks proces en de conclusie staat.
Tja, het kwam niet geheel als een schok (zeker niet na pa hier 3 weken dagelijks mee te hebben gemaakt) maar als je het woord Alzheimer leest komt dat toch ff binnen. Het is nog in een begin stadium en ik heb gezien hier dat pa ook nog heel veel zelf kan. In het rapport staat ook dat 'het ziektebesef' afwezig is en dat maakt het allemaal erg ingewikkeld. Pa beseft zeker dat hij vergeetachtig is, maar hij vindt dat alles verder goed gaat. Hij krijgt sinds kort maaltijden thuis bezorgd omdat we merkten dat hij niet meer regelmatig kookte. En zoals op de foto's van zijn bezoek hier te zien was: hij eet graag :)
Hij is door de arts aangemeld bij een dementieconsulente en die gaat hem nu ook regelmatig bezoeken en begeleiden waar nodig. Dit is trouwens dezelfde dame die ook betrokken was bij pa en ma toen ma ziek werd. Mam had een andere vorm van dementie, zij had vasculaire dementie en pap dus Alzheimers (valt allemaal onder dementie).
Een van de dingen die in de brief van de arts stond was dat pa niet meer mag autorijden (er staat letterlijk: autorijden staken). Tja en nu?? Als we (Laurien en ik, maar ook de dementie consulente) er met pa over praten weet ie niet meer dat de arts dat gezegd heeft. En als ik zeg: 'dat staat in de brief van de arts' zegt ie: daar weet ik niets van en ik kan trouwens nog goed autorijden. Zucht.... zo lastig allemaal....voor pa natuurlijk....maar ook voor ons. We waren er al langer van overtuigd dat hij niet meer moest autorijden, maar wat doe je?? Nu het zeg maar 'officieel' bevestigd is hebben wij een meer dan vervelend besluit moeten nemen. Wij nemen het besluit, Laurien 'mag' het uitvoeren........ sleutels afpakken dus.......super pijnlijk! En pap boos :( Snappen we helemaal! Ik heb gezien hoe hij hier de (vaak dagelijkse) dingen vergat, dingen (ook in het verkeer) niet meer goed kan overzien en zijn reactievermogen een stuk minder is. Hij kan daar niets aan doen, maar we willen geen risico nemen dat hij toch in de auto stapt (want hij vergeet dus dat het niet meer mag) en een ongeluk krijgt. Holy Smokes.....dit is niet leuk!
Nogmaals: pap kan nog heeeeel veel wel, hij keutelt wat aan in zijn tuin, hij kan nog goed fietsen, krijgt best veel bezoek, gaat bij buren op een bakkie en wordt regelmatig opgehaald om mee uit eten te gaan etc.
Maar toch..... zoals mam altijd zei: wordt maar oud..........

Pa op bezoek :)))))

Het stond al heeeeel lang in de agenda en daar is hij dan eindelijk. We zijn allemaal erg blij dat ie de trip weer heeft gemaakt. Ik ga de komende tijd hier steeds foto's bijvoegen zodat er een overzichtje komt van wat we beleven. We hebben niets op de agenda staan, maar wel een paar ideeen van wat we willen doen. We bekijken het gewoon per dag :)
Pap is zaterdag hier aangekomen en de reis was goed verlopen. Bert en Laurien hebben hem op Schiphol afgezet en daar stond een aardige dame op hem te wachten die hem begeleid heeft naar zijn toestel (jaja zegt ie steeds, dat was een hele aardige dame haha). Jules, Richard en ik hebben hem uiteraard hier op het vliegveld opgehaald. Bas komt morgen pas hier, hij was op vakantie.

                                Hele aardige dame die pa naar zijn toestel bracht

Daar is tie dan :)

Calgary Airport

                                                        biertje voor het eten

  Yeah Bas is terug van vakantie                   

                                                       Saskatoon Farm            

                                             winkelen voor Jules zijn verjaardag

Bas gaat voor ons koken

en lekker dat het was :)

We doen niet alleen maar eten hoor haha

Bas en opa kijken Baantjer 

eindelijk Nederlandse TV voor pa

Net als vorig jaar mag pa de ballonnen doen voor Jules z'n verjaardag

 Jules 21 jaar 

En wat vraag je voor je verjaardag als je 21 wordt: een pak

Dagje Drumheller 

Downtown Calgary shoppen en lunchen met Bas

Zondag ochtend pancakes

Big Rock bij Okotoks 

Sheep River Falls

En weer eten haha

Elbow Falls

Het was (zoals altijd) weer moeilijk om afscheid te nemen, maar we kunnen terugkijken op een fantastische tijd met zijn allen. 

Grote verrassing!!

Een paar weken geleden stond er iets in onze gezamenlijke Google agenda. Zaterdag 13 en zondag 14 juni. Ik was druk met werk en stond er niet zo bij stil, dacht dat we zouden gaan lunchen of zo voor mijn verjaardag. We zijn ook 22 juni 25 jaar getrouwd en daar wilden we wel iets aan doen, maar geen poespas. Degenen die weten hoe wij destijds getrouwd zijn snappen dat :)
Dichter naar het weekend toe begon ik vragen te stellen......wat is het plan, wat gaan we doen.....help ik had geen controle over het geheel haha. Lang verhaal kort: Bas en Jules hadden ter gelegenheid van mijn verjaardag en onze Zilveren Bruiloft (dat klinkt wel duf vind ik) een weekendje weg voor ons georganiseerd. Richard wist ervan, maar had zich er verder niet mee bemoeid. We zijn zaterdagochtend vroeg met z'n vieren vertrokken (volgens traditie keihard Johnny Cash gezongen onderweg) en zondagavond laat weer thuis. Ze hadden een cabin geboekt in Bearberry (bij de familie Klis). Daar zijn we in 2007 geweest voordat we hier naar Canada verhuisden en later in 2010 met mijn ouders. Een speciale plek voor ons dus.
Ze hadden voor al het eten gezorgd (2 koelboxen vol); Bas heeft dinner gemaakt en Jules brunch. Ze hadden de recepten bij zich, zelfs de mixer moest mee, helemaal geweldig! We hebben gezellig gekeuveld, veel gesnoept en gegeten en de houtkachel (en 's avonds het kampvuur) hoog opgestookt...O ja en niet te vergeten: wijn voor moeders en bier voor de mannen.


                            Verrast, trots, blij, ontroerd en dankbaar!