Jules 18

Kleine kindjes worden groot....

Jules wilde graag ontbijten bij Cora 

Hij mag nu ook officieel naar de kroeg, de leeftijdsgrens voor alkohol is hier 18 (niet dat ie zich daar aan gehouden heeft lol)

Calgary Stampede

Het 'moest' er toch eens van komen: de Calgary Stampede. Een jaarlijks event dat 10 dagen duurt en heeeeel veel mensen van over de hele wereld trekt. Rodeo's, chuckwagon racing, kermis, concerten, exhibitions en nog veel meer. O ja en je kunt niet gaan zonder cowboy hoed op je hoofd :)
Dit jaar de 100ste Stampede! Hier is de link om een beetje een indruk te krijgen. Het is een van die dingen waarvan ik zeg: been there, done that. We waren uitgenodigd door Richard zijn werk en het was leuk om (een aantal van) zijn collega's te ontmoeten. We hadden eerst lunch in de Saddledome en daarna rodeo. Uiterdaard nog een drankje na afloop. Het was (zoals al een hele tijd hier) bloedheet, we zijn nog een rondje over het terrein gelopen en dat was wel genoeg. Er hangt een leuke sfeer, veel eten, lange rijen en dus heeeel veel mensen. Vrienden in Calgary hadden ons uigenodigd voor pizza en met hen zijn we rond 11 uur de vuurwerkshow bij COP (Canada Olympic Park) gaan kijken. 6 avonden op 5 locaties in de stad en dan tegelijkertijd. Vuurwerk hoort voor mij nog altijd bij oudejaarsavond en het warme weer voelde dan ook vreemd. Het was een hele mooie show, zeker de moeite waard. En alles bij elkaar een erg gezellige dag YEEHAWW.

Bijna 5 jaar

Over een paar weken wonen we 5 jaar in Canada.
En ik weet dat ik namens Richard en de boys spreek dat we hier met heel veel plezier wonen. Jules is net klaar met High School, had geweldige punten op zijn eindlijst en leeft zijn leven als een echte teenager :). Bas is twee weken geleden begonnen bij een bedrijf in Calgary als Mechanical Designer en is helemaal blij met zijn nieuwe carriere.
Richard heeft (eindelijk) een baan waar hij lekker op zijn plek zit en gaat graag naar zijn werk.
Tuti, onze kat van 13 jaar, slaapt nog steeds de hele dag en geniet van de zon (ze is niet zo dol op sneeuw)

En ik, ik ben moe.
Die 5 jaar zijn om gevlogen en terug denkend is er natuurlijk veel gebeurd. We zijn (na ons eerste huurhuis) 2 keer verhuisd en zijn helemaal verliefd op het huis (en de plek) waar we nu wonen. Richard heeft verschillende banen gehad. Die waren niet allemaal even geweldig en ontslagen worden is ook niet iets waar je op zit te wachten. Zoals al gezegd: hij heeft het nu goed naar z’n zin. De kids hebben zich vanaf het begin erg soepel aangepast, maar als ouder heb je toch wel regelmatig zorgen (niet dat we die in Nederland niet zouden hebben gehad). Het school systeem is anders, met wie gaan ze om.....gewoon andere regels, andere gebruiken...
Het gemis..... we hebben hier nieuwe vrienden en kennissen en dat gaat lekker. Het is nooit hetzelfde als vrienden die je al 10, 20 en ja sommige al ruim 40 jaar kent. Mijn familie.... ze zijn allemaal ver weg. Mijn ouders....tja...mijn moeder's gezondheid gaat langzaam achteruit. Dementie is een vreselijke ziekte. Mijn vader zorgt goed voor haar, maar ik vind het erg moeilijk dat ik niet regelmatig even op bezoek kan gaan.
Mijn job: past helemaal bij me! Heerlijk om met mensen te werken, ik ben zelfstandige en heb toch (erg gezellige) collega’s, huizen (ver)kopen is super en de afwisseling is prettig. Er is een aspect waar ik (nog) niet aan kan wennen: de onregelmatige inkomsten. Als het even rustig is word ik onrustig en maak ik me zorgen over mijn volgende paycheque. Er zijn collega’s die al 20 jaar in het vak zitten en dat nog steeds hebben :( Toch hoop ik dat ik daar beter mee om leer gaan. 

Ik denk na over de laatste 5 jaar, over het feit dat ik 50 ben, over ons leven hier, over vrienden en familie, over alles.......poe...even stil staan is goed denk ik......maar ben er wel moe van ;)