Jules zou op 14 Maart de eed afleggen en kwam daarom op 12 Maart naar Canada. Hij zou 2 weken blijven. We weten allemaal waarom de ceremonie niet doorging...Na heel lang wachten kwamen er berichten online dat men de eed via ZOOM kon doen...een vreemd idee maar het maakte Jules niet zoveel meer uit. Hij was erbij toen wij Canadees werden en voor hem was het belangrijker dat hij de eed kon afleggen en zijn paspoort mocht aanvragen. Hij is al 5 maanden hier en hij zou het toch prettig vinden om weer bij zijn studie genoten te zijn en zijn leven weer voort te zetten. In de U.S is het nog verre van normaal maar de staat waar hij woont (New Hampshire) heeft zeer weinig Covid gevallen en het voelt veilig om weer terug te gaan. Zover is het nog niet, maar het begin is gemaakt dus.
De ceremonie was natuurlijk heel anders maar zeker niet minder speciaal. Het was zeer persoonlijk en gemoedelijk. Richard en ik met z'n tweetjes op de achtergrond (ja, moeder met tranen in de ogen...waarom niet). 's Avonds met z'n allen taart gegeten en geproost. Ons gezin is weer compleet lol.
 |
 |
 |
 |
